Benneth / Doğmuş Olma Hatası

 

 Doğduğum andan itibaren düşünmeye başlamış gibiyim.

Doğmanın zamanımıydı?                           

Bu doğuşa neden bu kadar hevesliydim?

Neden kardeşlerimi ardımda yalnız bırakacak kadar hızlı koştum?

Amniyon sıvısından, karanlıktan korktum ve o yüzden çıktım geldim.

Zaten kolostrofobimde vardı bir an önce dünyaya ağlayayım dedim.

Peki daha yarım saat önce doğmuş ve bunları düşünmüşken nasıl olurda en alt kattaki morgun soğukluğunu hissetmedim?

Yanımdaki küvözlerde duran diğer çocukların ağlamasını nasıl sindirdim?

Bir problem vardı.

Doğar doğmaz bizi buraya kapatanlar, götüme doğar doğmaz vuranlar ölünceye kadar neler yapmazdı?

9 ay 10 gün sonra doğacağım bana söylenmişti ama ne zaman öleceğim söylenmemişti.

Küvözler hemen morgun yanında.

Bir cesedi dolabı attıklarını hissediyorum, onu fermuarlı kaliteli bir poşete koyduklarını görüyorum.

Temelde hiçbir farkımız yok.

Çabuk çık o dolaptan sıranın bana gelmesi için heyecanlıyım!

 

(Benneth=Kutsanmış)

+Söylesene Benneth doğarken şanslımıydım?

-Kongo’da doğmadığın için şükretmelisin.

+Benneth, Türkiye ya da Kongo ne fark eder? Basitleştirirsen hiçbir şeyin hiçbir şeyden farkı yok.

-“Bilmiyorum”

+Peki ileride öldüğümde tabutum nasıl olmalı sence? Meşe mi, ceviz mi?

-Hangisini tercih ederdin?

+Sen edeceksin ben değil. Her acı günümde yanımda oldun, mutlu olacağım günde en çok sen aktif olmalısın.

-O zaman meşeyi tercih ederdim. Seni kırıp yiyemem.

+Benneth seni ilk kez düşümde gördüm. Bir odada ninem ve dedem oturuyordu. Her yerde tablolar vardı. Sanki zihin odam gibiydi.  Camus vardı, arkadaşlarım vardı ve seni gördü. Bana “Her zor gününde yanında olacağım” dedin.

-Bilmem ben hatırlamıyorum.

+Köpekten farkın yok Benneth

-“Bilmiyorum”

+Ninem nasıl öldü biliyormusun?

-“Bilmiyorum”

+Bende bilmiyorum ama tahmin edebiliyorum.

-Nasıl?

+Acı Çekti Benneth, acı…

-Kötü biri miydi?

+Yalnız biriydi.

-Neden?

+Dünya Benneth dünya… 84 yıl yaşamış biri, benim için çok önemli bir ölümdü. Kimieri için hiçti, kimileri için dedikodu malzemesiydi. Fakat hastanede yalnız öldü. 84 yıllık bir ömür tek başına bir köşede yalnızca sonlandı.

-“Bilmiyorum”

+Öyle Benneth öyle… Kaç doğum,kaç ölüm sığar 84 yıla. Kaç harf, kaç kelime. Hastane köşesinde bunları düşünürken ölmek…

-“Bilmiyorum”

+Benneth geçen rüyamızda bir tabut görmüştük neydi o?

-Tabut rüyada görüldüyse müjde, sokakta görüldüyse sondur.

+Tamam ama içinde ne vardı?

-“Bilmiyorum”

+Bak şu kedi “miiivv tısss” deyip güvercini yedi gördün mü?

-Evet

+Doğasına uyumlu, bizden şanslı. Ölünce tabuta bile girmeyecek, eriyip gidecek, tabutunu düşünmesine, arkadaşlarım beni gömecek mi acaba demesine gerek bile yok.

-Gömülür belki.

+Belki

-Siz hayata uyum sağlamak için ne yaptınız?

+Başarısız oldum Benneth başarısız. Bu beni uyumlu yapmaz mı?

-Doğa başarısız insana acımaz. Güvercin uçabilseydi kedi onu yemezdi.

+Doğa birine acımıyorsa sorun ondadır. Bende değil.

-Doğanın iradesi olduğunu düşünmüyorum. Kendisine verilen görevi yerine getirir.

 

+Benneth sen düşlerin en güzelisini, doğruları söylediğin için teşekkür ederim.

-Ben teşekkür ederim.

+Doğa ve insanlar bana güçlü olmayı da öğretti. Özellike ayrılıklar gücü keşfetmemi sağladı. Paran ya da saygınlığın varsa doğayı da insanları da ele geçirebilirsin.

-Evet efendim.

+Bana efendim deme Benneth.

-Güç ve saygı doğa için her şeydir. 84 yıllık yalnızlığın, hikayenin, acının yıldızı güçtür.

+”Biliyorum” Benneth “Biliyorum”…