Ben Dünyaya Alışamadım, O da / Yabancılaşma

Ben dünyaya alışamadım o da bana;

Ben onun istediği gibi biri olamadım o da benim istediğim gibi dönmedi.

Ben paraya alışamadım o da bana;

Ben, o bana gelir gelmez hemen kovdum o da bana hep gönülsüz geldi.

Ben bana alışamadım, o da 'ben'e;

Ben beni bilemedim, ben beni bilemedi.

Ben öğretmenlere alışamadım, onlar da bana;

Ben istediğimi öğrenmek istedim, onlar istenileni öğretmek istedi.

Ben doktorlara alışamadım, onlar da bana;

Ben ninemin ölüm nedenini öğrenmek istedim, onlar bana hiç bir şey söylemedi.

Ben askerliğe alışamadım, onlar da bana;

Ben emir altına girmek istemedim, onlar 'silahı eline al, üniforma giy' dedi.

Ben imamlara alışamadım, onlar da bana;

Ben onlara 'din oyuncak değil' dedim, onlar Allah'ın gölgesi gibi davrandı.

Ben psikologlara alışamadım, onlar da bana;

Ben onlara 'paralı iyiler' dedim, onlar bana bilim için para aldıklarını söyledi.

Ben yoga hocalarına alışamadım, onlar da bana;

Ben onlara "kutsal saydığınız bilgi için para mı alıyorsunuz?" dedim, onlar bana "geçim kaynağı" dedi. 

Ben toprağa alışamadım, o da bana;

Ben ekmeyi bilmem, o da karşılıksız ilişkiyi.

Ben ağaca alışamadım, o da bana;

Ben ona çıkamam, o da bana gelmez.

Ben martılara alışamadım, onlar da bana;

Ben onlara "madem özgürsünüz niye simite mahkum oldunuz?" diye sordum, onlar bana "vaaak" dedi.

Ben ideolojilere alışamadım, onlar da bana;

Ben onlara "verin şu prangaların anahtarlarını" dedim, onlar bana bir delik daha açtı.

Ben savaşlara alışamadım, onlar da bana;

Ben "hayır" dedim, onlar bana "evet"

Ben ırklara alışamadım, onlar da bana;

Ben "Irkçılık osuruk gibidir" sözünü söyledim, onlar da "en güzel biz kokarız" dediler.

Ben düğünlere alışamadım, onlar da bana;

Ben "oynamak için bu kadar para vermeyin" dedim onlar da bana "adettendir." dedi.

Ben gelinliğe alışamadım, o da bana;

Ben "bir kadının en mutlu anı bu değildir, kadını bu saf kılmaz' dedim, o "ben beyaz bir yalanım,yakarım" dedi.

Ben takım elbiseye alışamadım, o da bana;

Ben "takım elbiseli birini gördüğümde beni kandıracakmış gibi hissediyorum" dedim, o bana "daha iyi ya sende giy" dedi.

Ben ferah bir şekilde giyilen pijamaya alışamadım, o da bana;

Ben onu hep sistemin idealleştirdiği adamların giydiği uyku üniforması olarak gördüm, o ise kendini huzurun simgesi.

Ben içki ve sigaraya alışamadım, onlar da bana;

Ben 'niye insanlara düşmansınız' diye sordum, onlar da bana 'insanlar düşmanlarına aşık olurlar, otur yak bir tane anlatalım' dediler.

Ben ölüme alışamadım, o da bana;

"Niye bana kendini anlatmıyorsun?" diye sordum, o da bana hiç yanıt vermedi.

Ben kaleme ve tanrıya alıştım, umarım onlar da bana alıştı;

Ne zaman ihtiyaç duysam yazdı, ne zaman ihtiyaç duysam geldi.